زاها حدید- موزه هنرهای نمایشی

مطالعات تحلیلی سیستم­های سازمانی و رشد در جهان طبیعی، منجر به رسیدن به مجموعه­ای از جانمایی و توپولوژی­هایی گشت که زبان متمایزی را در طراحی مرکز هنرهای نمایشی به­وجود آوردند. این متن­ها و طراحی­های طبیعی، بوسیلۀ انرژیی که تأ مین کنندۀ سیستم­های همجوار است و کاهش ثانویۀ انرژی که به علت گسترش سازماندهی ساختار می­باشد، شکل می­پذیرد. انرژی مرکز هنرهای نمایشی نمادی از حرکت حاکم بر کالبد شهری در معابر سرپوشیدۀ پیاده و گردشگاه مشرف به دریای منطقۀ فرهنگی است،_دو جزء اولیۀ متقاطع سایت، منشعب کردن الگوریتم و رشد_ روندهای شبیه­سازی است که در بازنمایی گسترش فضایی استفاده می­گردد و در مجموعۀ هندسی پایه قرار می­گیرد، سپس دیاگرام­ها برنامه­ریزی شده و تفسیرات معماری در یک سری از دوره­های متوالی به آن اضافه می­شود. در این ترکیبات ابتدائی، تحلیل زیستی از دیاگرام­های تجریدی به طراحی معماری تغییر شکل می­دهد. محورهای مرکزی منطقۀ فرهنگی ابوظبی، معبر راهرو مانندی است که از موزۀ طبیعی شیخ زاید تا دریا ادامه دارد. این محورهای مرکزی و تقابل عمل آن­ها با گردشگاه مشرف به دریا، در جایی که جزیره شکل می­گیرد، مجزا می­شود، کالبدهای داخل شاخص و ساختار فضاهای اصلی این مرکز معنا می­یابد، یک انشعاب هندسی به­وجود می­آورد. دیاگرام فعل و انفعالات مسیرها، یک سیستم سازماندهی اولیه برای بنا و حرکتی از یک طرح عمومی به سمت ساختار آتی طرح را به­طور کامل و صحیح میسر می­سازد. فرم تندیس گونۀ مرکز هنرهای نمایشی از حرکات خطوط پدیدار می­شود، بتدریج به درون جزئی رشد یابنده گسترش می­یابدکه مانند شبکه­ای از شاخه­ها و انشعابات متوالی است. بادهای وزنده در اطراف سایت، بر پیچیدگی معماری می­افزاید. بناهایی که در ارتفاع و عمق هستند و در کالبد خود دارای نقطه­های اوج چندگانه در فضاهای اجرایی می­باشند،  ساختاری ارتجاعی مانند میوه­ها در یک درخت انگور  را دارند و نمای آنها به سمت غرب و نزدیک به آب است. ارتفاع بنا به 62 متر می­رسد و قسمتی از مجموع خمیدگی­ ساختار از موزۀ دریایی شروع شده و به جنوب موزۀ گوگنهایم ابوظبی در انتهای شمالی سایت می­رسد. با اینکه مرکز حجم در لبۀ آبی قرار دارد، مرکز هنرهای نمایشی با قرار گرفتن در مرکز محورها اعتبار بیشتری می­یابد. این ترتیب، بلوک ماتریس گونه در Arterial Road (جادۀ شریانی) را جدا می­کند و نماهایی به سمت دریا و خط آسمان ابوظبی جلوه­گر می­شود. تالار کنسرت بالای چهار تأتر کوچک قرار گرفته است و اجازه می­دهد که نور روز به درون نفوذ کند و جلوه­های مهیجی از دریا و خط آسمان شهر از پنجرۀ عظیم آن دیده شود. سرسراهای محلی هر یک از تأترها بازدیدکنندگان را به سمت دریا هدایت می­کنند تا با یک دید ثابت با محیط اطرافشان ارتباط برقرار بکنند. در قسمت شمالی بنا رستورانی با یک تراس بزرگ و سقفی سایه­انداز قرار داردکه مرکز کنفرانس مجاور در بالای تأتر را در دسترس قرار می­دهد. قسمت آموزشی هنرهای نمایشی در بالای تأتر تجربی و در قسمت جنوبی قرار دارد، در همان حال در قسمت انتهای غربی این تندیس که به تردد پیاده در بعضی مناطق یاری می­رساند، پلی مرکز هنرهای نمایشی را به ناحیۀ مرکزی پیوند می­دهد.